โลจิสติกส์ คือ กระบวนการผลิตจากต้นน้ำ การเคลื่อนย้ายสินค้า หรือวัตถุดิบ ไปยังสถานที่จัดเก็บสินค้า การบริหารสินค้าคงคลัง และบริการที่เกี่ยวเนื่องในระบบอันได้แก่ การบรรจุภัณฑ์ การแบ่งบรรจุ ตลอดจนการกระจายสินค้า จนไปถึงผู้บริโภคที่ปลายน้ำ ดังที่เข้าใจกันง่ายๆ นั้น บางครั้งก็อาจจะไม่ง่ายดายนัก ต่างจากที่หลายคนคิดเอาไว้ เพราะหากขาดความรู้ ความเข้าใจ และการบริหารจัดการที่ดี เป็นระบบแล้ว กระบวนโลจิสติกส์ ก็มิอาจจะเกิดประสิทธิภาพขึ้นได้ เป็นเหตุให้สูญเสียทั้งเวลาและต้นทุนไปโดยเปล่าประโยชน์ ซึ่งหากจะแยกองค์ประกอบของกระบวนงานด้านโลจิสติกส์ ก็อาจจะแบ่งออกได้ ดังนี้
- โลจิสติกส์ภาคการขนส่งและเคลื่อนย้ายสินค้า
- โลจิสติกส์ภาคการจัดเก็บและกระจายสินค้า
- โลจิสติกส์ภาคการค้าระหว่างประเทศ
กระบวนการเคลื่อนย้ายสินค้านั้น บางคนอาจสรุปง่ายๆ ว่าเป็นเรื่องเดียวกันกับการขนส่ง แต่แท้ที่จริงแล้ว ก็อาจเ็ป็นคนละขั้นตอนกระบวนการกัน หรืออาจจะเป็นเรื่องเดียวกันอย่างที่เข้าใจก็ได้ เพราะโดยมากการเคลื่อนย้ายสินค้าย่อมต้องอาศัยขั้นตอนการสำเลียง และขนส่ง ซึ่งมักจะต้องมียานพาหนะเข้ามาร่วมในกระบวนการ แต่การเคลื่อนย้ายสินค้านั้น อาจหมายรวมถึงการจัดเก็บ หรือ inventory system ซึ่งจำเป็นต้องมีระบบระเบียบในการจัดเก็บ และการค้นหา ที่พร้อม และสามารถจะรองรับการบริหารจัดการโซ่อุปทานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
การจัดเก็บและการกระจายสินค้า เป็นกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการจัดส่งวัตถุดิบและสินค้าสำเร็จรูปไปยังสถานที่ปลายทางที่ต้องการ ในเวลาที่ระบุ โดยที่สินค้านั้นจะต้องอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ การกระจายสินค้าจึงเป็นส่วนหนึ่งของการเชื่อมโยงระหว่างองค์กรธุรกิจหรือหน่วยการผลิตกับลูกค้านั่นเอง ซึ่งจะส่งผลโดยตรงต่อประสิทธิภาพในการให้บริการ และตอบสนองความต้องการของลูกค้าได้เป็นอย่างดี ยิ่งในปัจจุบันสถานการณ์ด้านโลจิสติกส์นั้นการแข่งขันทางการค้าของทุกประเทศมีอัตราการเติบโตที่สูงขึ้น โดยเฉพาะประเทศในกลุ่มทวีปเอเชีย ทำให้ระบบของการกระจายสินค้ามีความชัดเจน และเป็นมาตรฐานมากขึ้น ซึ่งทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นผลดีต่อผู้ผลิตและผู้บริโภคที่จะได้สินค้าตรงตามความต้องการในเวลาที่ระบุ ขจัดข้อผิดพลาด และก่อให้เกิดความพึงพอใจในทุกฝ่ายนั่นเอง
การค้าระหว่างประเทศ การส่งออก-นำเข้าสินค้า เปรียบเสมือนลมหายใจของประเทศ นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน การเปิดเส้นทางการค้า และกฎหมายการค้าเสรี ส่งผลทำให้กลุ่มประเทศที่อยู่ภายใต้กฎหมายฉบับนี้ สามารถนำสินค้า วัตถุดิบ วัสดุอุปกรณ์ ตลอดจนของใช้ที่จำเป็น เข้ามาทำการค้าขายกันได้อย่างเปิดเผย
สำหรับประเทศไทยด้านโลจิสติกส์ ผู้ออกกฎหมายได้มีการพัฒนาทั้งรูปแบบ และระเบียบกฎเกณฑ์ที่ใช้ในการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศมาอย่างต่อเนื่อง ถึงแม้ว่า การส่งออก-นำเข้าในประเทศไทยเอง จะเริ่มเอาจริงเอาจังกันได้เมื่อไม่นานมานี้ หากเทียบกับการค้าแถบอ่าวเปอร์เซีย การค้าสำเภาจีน หรือแถบคาบสมุทรอินเดีย ที่เรียกได้ว่าเป็นยุครุ่งเรือง และในปัจจุบัน อย่างระบบการค้าสมัยใหม่ของยุโรป และสหรัฐอเมริกา ที่ทุกประเทศยกให้เป็นกรณีศึกษาที่น่าจับตามองเป็นอย่างมากอีกด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่